Перевод: с греческого на все языки

со всех языков на греческий

τοῦ ἀέρος

  • 1 οὐρανός

    οὐρανός, οῦ, ὁ 24:31 (Hom.+; ‘heaven’ in various senses)
    ① the portion or portions of the universe gener. distinguished from planet earth, heaven (so mostly in the sing.; s. B-D-F §141, 1)
    ⓐ mentioned w. the earth
    α. forming a unity w. it as the totality of creation (Pla., Euthyd. 296d οὐρανὸς καὶ γῆ; Gen 1:1; 14:19, 22; Tob 7:17 BA; Jdth 9:12; Bel 5; 1 Macc 2:37 al.; PsSol 8:7; ParJer 5:32; Just., D. 74, 1; PGM 13, 784 ὁ βασιλεύων τῶν οὐρανῶν κ. τῆς γῆς κ. πάντων τῶν ἐν αὐτοῖς ἐνδιατριβόντων; Orig., C. Cels. 6, 59, 6; Theoph. Ant. 1, 4 [p. 64, 13]) ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ Mt 5:18; 11:25; 24:35; Mk 13:31; Lk 10:21; 16:17; 21:33; Ac 4:24; 14:15; 17:24 (on the absence of the art. s. B-D-F §253, 3); Rv 14:7; 20:11; Dg 3:4; AcPlCor 2:9; 19.
    β. standing independently beside the earth or contrasted w. it: Mt 5:34f; Ac 7:49 (cp. on both Is 66:1). ἐν (τῷ) οὐρανῷ καὶ ἐπὶ (τῆς) γῆς Mt 6:10; 28:18; Lk 11:2 v.l.; Rv 5:13.—1 Cor 8:5; Rv 5:3; ISm 11:2. τὸ πρόσωπον τ. γῆς καὶ τ. οὐρανοῦ Lk 12:56. Cp. Hb 12:26 (Hg 2:6); Js 5:12.—τὰ ἔσχατα τ. γῆς as extreme contrast to heaven 1 Cl 28:3. By God’s creative word the heaven was fixed and the earth founded on the waters Hv 1, 3, 4. Neither heaven nor earth can be comprehended by human measure 16:2 (Is 40:12). On ἀπʼ ἄκρου γῆς ἕως ἄκρου οὐρανοῦ Mk 13:27 s. under ἄκρον. ὁ πρῶτος οὐρ. καὶ ἡ πρώτη γῆ will give way in the last times to the οὐρ. καινός and the γῆ καινή Rv 21:1 (cp. Is 65:17; 66:22).
    ⓑ as firmament or sky over the earth; out of reach for humans Hm 11:18. Hence ἕως οὐρανοῦ (ApcEsdr 4:32) Mt 11:23; Lk 10:15 or εἰς τὸν οὐρ. Hv 4, 1, 5 as an expr. denoting a great height. Likew. ἀπὸ τ. γῆς ἕως τ. οὐρανοῦ 1 Cl 8:3 (scripture quot. of unknown origin); GPt 10:40 (for a transcendent being who walks on the earth and whose head touches the sky, s. Il. 4, 443). Since the heaven extends over the whole earth, ὑπὸ τὸν οὐρ. under (the) heaven = on earth, throughout the earth (Pla., Tim. 23c, Ep. 7, 326c; UPZ 106, 14 [99 B.C.]; Eccl 1:13; 3:1; Just., A II, 5, 2) Ac 2:5; 4:12; Col 1:23; Hs 9, 17, 4; m 12, 4, 2. ὑποκάτωθεν τοῦ οὐρανοῦ throughout the earth 1 Cl 53:3 (Dt 9:14). ἐκ τῆς (i.e. χώρας) ὑπὸ τὸν οὐρ. εἰς τὴν ὑπʼ οὐρανόν from one place on earth to another Lk 17:24 (cp. Dt 29:19; Bar 5:3; 2 Macc 2:18 ἐκ τῆς ὑπὸ τὸν οὐρ. εἰς τὸν ἅγιον τόπον).—In the last days there will appear τέρατα ἐν τ. οὐρανῷ ἄνω wonders in the heaven above Ac 2:19 (Jo 3:3 v.l.). σημεῖον ἐν τῷ οὐρ. Rv 12:1, 3 (cp. Diod S 2, 30, 1 τὰ ἐν οὐρανῷ γινόμενα=what takes place in the heavens; Ael. Aristid. 50, 56 K.=26 p. 519 D., where the statue of Asclepius from Pergamum appears ἐν τῷ οὐρανῷ). The sky can even be rolled up; s. ἑλίσσω.—Rain falls fr. heaven (X., An. 4, 2, 2) and heaven is closed to bring about a drought Lk 4:25.—Rv 11:6; Js 5:18 (cp. 2 Ch 6:26; 7:13; Sir 48:3). Lightning also comes fr. heaven (Bacchylides 17, 55f ἀπʼ οὐρανοῦ … ἀστραπάν [=Attic-ήν]) Lk 10:18. Likew. of other things that come down like rain to punish sinners: fire Lk 9:54 (cp. 4 Km 1:10; TestAbr A 10 p. 88, 14 [Stone p. 24]); Rv 20:9; fire and brimstone Lk 17:29 (cp. Gen 19:24); apocalyptic hail Rv 16:21; AcPl Ha 5, 7.
    ⓒ as starry heaven IEph 19:2. τὰ ἄστρα τοῦ οὐρ. (cp. ἄστρον and s. Eur., Phoen. 1; Diod S 6, 2, 2 ἥλιον κ. σελήνην κ. τὰ ἄλλα ἄστρα τὰ κατʼ οὐρανόν; Ael. Aristid. 43, 13 K.=1 p. 5 D.; TestAbr A 1 p. 78, 1 [Stone p. 4]; JosAs 2:11) Hb 11:12. οἱ ἀστέρες τοῦ οὐρ. 1 Cl 32:2 (Gen 22:17); cp. 10:6 (Gen 15:5). In the time of tribulation at the end of the world the stars will fall fr. heaven Mt 24:29a; Mk 13:25a; Rv 6:13; 12:4. Cp. 8:10; 9:1. ἡ στρατιὰ τοῦ οὐρ. (s. οὐράνιος) the host of heaven, of the stars, which some Israelites illicitly worshipped Ac 7:42 (worship of the στρατιὰ τοῦ οὐρ. in enmity to Yahweh also Jer 7:18; 19:13; Zeph 1:5; 2 Ch 33:3, 5). These are also meant by the δυνάμεις τῶν οὐρανῶν Mt 24:29b; Lk 21:26; cp. Mk 13:25b (cp. δύναμις 4).
    ⓓ as place of atmosphere (cp. TestAbr A 9 p. 87, 15 [Stone p. 22] εἰς τὴν αἰθέρα τοῦ οὐρανοῦ); clouds hover in it, the νεφέλαι τοῦ οὐρ. (s. νεφέλη) Mt 24:30b; 26:64; Mk 14:62; D 16:8. Likew. the birds, τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ (Gen 1:26; Ps 8:9; Jdth 11:7; ParJer 7:3; cp. Bar 3:17) Mt 6:26; 8:20; 13:32; Mk 4:32; Lk 8:5; 9:58; Ac 10:12; 11:6; 6:12 (Gen 1:26), 18; Hs 9, 24, 1; GJs 3:2 codd.; 18:2 codd.—πυρράζει ὁ οὐρανός Mt 16:2, 3.—In connection w. τὸν σατανᾶν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα Lk 10:18 the atmosphere may well be thought of as an abode of evil spirits. On Satan as the ἄρχων τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, s. ἀήρ. Cp. also the λεγόμενοι θεοὶ εἴτε ἐν οὐρ. εἴτε ἐπὶ γῆς 1 Cor 8:5. In any case Rv 12:7f speaks of the dragon and his angels as being in heaven.
    ⓔ The concept of more than one heaven (the idea is Semitic; but s. FTorm, ZNW 33, ’34, 48–50, who refers to Anaximander and Aristot. Also Ps.-Apollod. 1, 6, 1, 2 ms. and Achilles Tat. 2, 36, 4 and 37, 2 ms. have οὐρανοί; Himerius, Or. 66 [=Or. 20], 4 οὐρανοί as the abode of the gods; also Hesychius Miles. [VI A.D.] c. 66 JFlach of the ‘godless heathen’ Tribonian.—Schlatter, Mt2 p. 58 on 3:2: ‘The pl. οὐρανοί is found neither in Philo nor Joseph.’ Cp. PKatz, Philo’s Bible ’50, 141–46; Mussies 84) is also found in our lit. (s. 1aα; Theoph. Ant. 1, 4 [p. 64, 15]), but it is not always possible to decide with certainty just where the idea is really alive and where it simply survives in a formula (in J’s Gospel the pl. is entirely absent; Rv has it only 12:12 [fr. LXX]. Eph always has the pl. In others the sing. and pl. are interchanged for no apparent reason [cp. Hb 9:23 w. 24 or Hv 1, 1, 4 w. 1, 2, 1; also GPt 10:40f; Ps. 113:11 lines 1 and 2; TestAbr, TestJob, Just., Tat.]): the third heaven (cp. Ps.-Lucian, Philopatris 12 ἐς τρίτον οὐρανὸν ἀεροβατήσας [s. on ἀνακαινίζω and πνεῦμα 8]; PSI 29, 2ff [IV A.D.?] ἐπικαλοῦμαί σε τὸν καθήμενον ἐν τῷ πρώτῳ οὐρανῷ … ἐν τῷ β´ οὐρ. … ἐν τῷ γ´ οὐρ.; Simplicius, In Epict. p. 100, 13 Düb. ὀκτὼ οὐρανοί; TestLevi 3:3; GrBar 11:1 εἰς πέμπτον οὐ. Combination of the third heaven and paradise, GrBar 10:1ff; ApcMos 37. S. τρίτος 1a) 2 Cor 12:2 (s. JohJeremias, Der Gottesberg 1919, 41ff; Ltzm., Hdb.4 ’49, exc. on 2 Cor 12:3f [lit.]). ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν Eph 4:10. τ. πάντα ἐν τ. οὐρανοῖς κ. ἐπὶ τ. γῆς Col 1:16; cp. vs. 20. ἔργα τ. χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρ. Hb 1:10 (Ps 101:26).—4:14; 7:26; 2 Pt 3:5, 7, 10, 12f (of the heavens, their destruction in the final conflagration, and their replacement by the καινοὶ οὐρ.); 1 Cl 20:1; 33:3. τακήσονταί τινες τῶν οὐρανῶν 2 Cl 16:3.—S. also Lampe s.v. 2.—From the concept of various celestial levels a transition is readily made to
    ② transcendent abode, heaven (the pl. is preferred for this mng.: B-D-F §141, 1; Rob. 408)
    ⓐ as the dwelling-place (or throne) of God (Sappho, Fgm. 56 D.2 [=Campbell 54] of Eros; Solon 1, 22 D.3 of Zeus; Hom. Hymn to Aphrodite 291 [all three οὐρ. in the sing. as the seat of the gods]; Pla., Phdr. 246e ὁ μέγας ἐν οὐρανῷ Ζεύς; Ps.-Aristot., De Mundo 2, 2; 3, 4 ὁ οὐρ. as οἰκητήριον θεοῦ or θεῶν; Dio Chrys. 19[36], 22 θεῶν μακάρων κατʼ οὐρανόν; Artem. 2, 68 p. 159, 13 ὁ οὐρανὸς θεῶν ἐστὶν οἶκος; Ael. Aristid. 43, 14 K.=1 p. 5 D.; Maximus Tyr. 11, 11b; ins from Saïtaï in Lydia [δύναμις 5]; IAndrosIsis, Cyrene 8 p. 129.—On the OT: GWestphal, Jahwes Wohnstätten 1908, 214–73) Mt 23:22; Ac 7:55f; Hb 8:1; 16:2b (Is 66:1); Dg 10:7. ὁ θεὸς ὁ ἐν τοῖς οὐρ. Hv 1, 1, 6 (cp. Tob 5:17 S). ὁ θεὸς τοῦ οὐρ. (Gen 24:3) Rv 11:13; 16:11. ὁ κύριος ἐν οὐρανοῖς Eph 6:9; cp. Col 4:1. ὁ πατὴρ ὑμῶν (μου, ἡμῶν) ὁ ἐν (τοῖς) οὐρ. (silver tablet fr. Amisos: ARW 12, 1909, 25 ἐγώ εἰμι ὁ μέγας ὁ ἐν οὐρανῷ καθήμενος) Mt 5:16, 45; 6:1, 9; 7:11, 21b; 10:33; 12:50; 16:17; 18:10b, 14, 19; Mk 11:25f; Lk 11:2 v.l.; D 8:2 (here the sing. ὁ ἐν τῷ οὐρ. Cp. PGM 12, 261 τῷ ἐν οὐρανῷ θεῷ). ὁ πατὴρ ὁ ἐξ οὐρανοῦ the Father who (gives) from heaven Lk 11:13 (Jos., Ant. 9, 73 ἐκχέαι τὸν θεὸν ἐξ οὐρανοῦ). God dwells in τὰ ὕψη τῶν οὐρ. 1 Cl 36:2. Therefore the one who prays looks up toward heaven: ἀναβλέπειν εἰς τὸν οὐρ. (s. ἀναβλέπω 1) Mt 14:19; Mk 6:41; 7:34; Lk 9:16; MPol 9:2; 14:1. ἀτενίσας εἰς τὸν οὐρ. εἶδεν δόξαν θεοῦ Ac 7:55; ἐπάρας τ. ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρ. J 17:1.—The Spirit of God comes fr. (the open) heaven Mt 3:16; Mk 1:10; Lk 3:21; J 1:32; Ac 2:2(–4); 1 Pt 1:12; AcPlCor 2:5. The voice of God resounds fr. it (Maximus Tyr. 35, 7b Διὸς ἐξ οὐρανοῦ μέγα βοῶντος, the words follow) Mt 3:17; Mk 1:11; Lk 3:22; J 12:28; Ac 11:9; MPol 9:1 (cp. Just., D. 88, 8), and it is gener. the place where divine pronouncements originate Ac 11:5 and their end vs. 10. The ὀργὴ θεοῦ reveals itself fr. heaven Ro 1:18 (s. Jos., Bell. 1, 630 τὸν ἀπʼ οὐρανοῦ δικαστήν). Also, a σημεῖον ἐκ (ἀπὸ) τοῦ οὐρ. is a sign given by God Mt 16:1; Mk 8:11; Lk 11:16; cp. 21:11.—Lampe s.v. 4.
    ⓑ Christ is ἐξ οὐρανοῦ from heaven, of a heavenly nature 1 Cor 15:47 (s. ἄνθρωπος 1d. On this HKennedy, St. Paul and the Conception of the ‘Heavenly Man’: Exp. 8th ser., 7, 1913, 97–110; EGraham, CQR 113, ’32, 226) and has come down from heaven J 3:13b, 31; 6:38, 42, 50 (Ar. 15, 1 ἀπʼ οὐρανοῦ καταβάς; Mel., P. 66, 467 ἀφικόμενος ἐξ οὐρανῶν), as ὁ ἄρτος ἐκ τοῦ οὐρανοῦ (s. ἄρτος 2). Cp. Ro 10:6. He returned to heaven (τὴν ἔνσαρκον εἰς τοὺς οὐρανοὺ ἀνάληψιν Iren. 1, 10, 1 [Harv. I 91, 2]; on the ascension s. CHönn, Studien zur Geschichte der Hf. im klass. Altertum: Progr. Mannheim 1910; EPfister, Der Reliquienkult im Altertum II 1912, 480ff; HDiels, Himmels u. Höllenfahrten v. Homer bis Dante: NJklA 49, 1922, 239–53; RHolland, Zur Typik der Himmelfahrt: ARW 23, 1925, 207–20; JKroll, Gott u. Hölle ’32, 533 [ind.: Ascensus]; WMichaelis, Zur Überl. der Hf.s-geschichte: ThBl 4, 1925, 101–9; AFridrichsen, D. Hf. bei Lk: ibid. 6, 1927, 337–41; GBertram, Die Hf. Jesu vom Kreuz: Deissmann Festschr. 1927, 187–217 [UHolzmeister, ZKT 55, ’31, 44–82]; HSchlier, Christus u. d. Kirche im Eph 1930, 1ff; VLarrañaga, L’Ascension de Notre-Seigneur dans le NT ’38 [fr. Spanish]. S. also at ἀνάστασις 2 end, and διά A 2a) to live there in glory: Mk 16:19; Lk 24:51; Ac 1:10f (AZwiep, The Ascension of the Messiah in Lukan Christology ’97); 2:34; 7:55f; 9:3; 22:6; 1 Pt 3:22; 15:9. Christians await his return fr. heaven: Ac 1:11; Phil 3:20; 1 Th 1:10; 4:16; 2 Th 1:7 (Just., A I, 51, 8 al.).—When Messianic woes have come to an end, τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τ. ἀνθρώπου ἐν οὐρανῷ then the sign of the Human One (who is) in heaven will appear; acc. to the context, the sign consists in this, that he appears visibly in heavenly glory Mt 24:30.—Lampe s.v. 10b.
    ⓒ as the abode of angels (Gen 21:17; 22:11; Ps.-Clem., Hom. 8, 12; TestAbr A 4 p. 80, 34 [Stone p. 8]; ParJer 3:2; ApcMos 38; Just., D. 57, 2) Mt 18:10a; 22:30; 24:36; 28:2; Mk 12:25; 13:32; Lk 2:15; 22:43; J 1:51; Gal 1:8; Rv 10:1; 18:1; 19:14; 20:1. Cp. Eph 3:15.—Lampe s.v. 7.
    ⓓ Christians who have died also dwell in heaven (cp. Dio Chrys. 23 [40], 35 οὐρανοῦ καὶ τῶν ἐν αὐτῷ θείων κ. μακαρίων αἰώνιον τάξιν; Libanius, Or. 21 p. 459, 9 F. πόρρω τοῦ τὸν οὐρανὸν οἰκοῦντος χοροῦ; Oenomaus in Eus., PE 5, 33, 5; 12; Artem. 2, 68 p. 160, 25 τὰς ψυχὰς ἀπαλλαγείσας τῶν σωμάτων εἰς τὸν οὐρανὸν ἀνιέναι τάχει χρωμένας ὑπερβάλλοντι; Himerius, Or. 8 [=23], 23: the daemon of the dead holds the σῶμα of the dead person, τὴν ψυχὴν ὁ οὐρανός; Quintus Smyrn. 7, 88; TestAbr A 20 p. 103, 26 [Stone p. 54]; TestJob 39:13; ApcEsdr 7:3). Their life, τὸ ἀληθῶς ἐν οὐρανῷ ζῆν, stands in strong contrast to the ὄντως θάνατος, that leads to the everlasting fire Dg 10:7b. Rhoda, who greets Hermas from heaven Hv 1, 1, 4, need not have died (s. MDibelius, Hdb. ad loc.), and still she shows us that heaven is open to the devout. Furthermore, the true citizenship of Christians is in heaven (Tat. 16, 1 τὴν ἐν οὐρανοῖς πορείαν; s. πολίτευμα) Phil 3:20; cp. Dg 5:9. Their names are enrolled in heaven (s. βίβλος 2) Lk 10:20; Hb 12:23. In heaven there await them their glorified body 2 Cor 5:1f, their reward Mt 5:12; Lk 6:23, their treasure Mt 6:20; Lk 12:33, the things they hoped for Col 1:5, their inheritance 1 Pt 1:4. It is a place of peace Lk 19:38.—ἐκ τοῦ οὐρανοῦ the New Jerusalem (s. Ἱεροσόλυμα 2) will come down to earth Rv 3:12; 21:2, 10.
    ⓔ The concept of a heaven in which God, attendant spirits of God, and the righteous dead abide, makes it easy to understand the taking over of certain OT expressions in which heaven is personified εὐφραίνεσθε οἱ οὐρανοί (cp. Is 44:23; 49:13; Mel., P. 98, 747) Rv 12:12; cp. 18:20; 9:3 (Is 1:2); 11:2 (Jer 2:12); 1 Cl 27:7 (Ps 18:2).
    ③ an indirect reference to God, God fig. ext. of 2 (s. βασιλεία 1b.—A common Hebrew practice, but not unknown among polytheists: Philippides Com. [IV/III B.C.] 27 νὴ τὸν οὐρανόν. Acc. to Clem. Al., Protr. 5, 66, 4 Θεόφραστος πῇ μὲν οὐρανὸν, πῇ δὲ πνεῦμα τὸν θεὸν ὑπονοεῖ=Theophrastus at one time thinks of God as heaven and at another time as spirit; Appian, Hann. 56 §233 σημεῖα ἐκ Διός [ln. 14 Viereck-R.]=ἐξ οὐρανοῦ [ln. 16]; JosAs 19:2; SEG XXVIII, 1251, 3 [III/IV A.D.; s. New Docs 3, 49f]). ἁμαρτάνειν εἰς τὸν οὐρ. sin against God Lk 15:18, 21. ἐξ οὐρανοῦ ἢ ἐξ ἀνθρώπων Mt 21:25; Mk 11:30f; Lk 20:4f. βασιλεία τῶν οὐρ. (GrBar 11:2) in Mt=βασιλεία τοῦ θεοῦ 3:2; 4:17; 5:3, 10, 19f; 7:21; 8:11; 10:7; 11:11f; 13:11, 24, 31, 33, 44f, 47, 52; 16:19; 18:1, 3f, 23; 19:12, 14, 23; 20:1; 22:2; 23:13; 25:1: J 3:5 v.l.; AcPl Ha 8, 31 (restored)=BMM verso 3.—B. 53; 1484. DELG. M-M. DLNT 439–43. EDNT. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > οὐρανός

  • 2 ἐξουσία

    ἐξουσία, ας, ἡ (Soph., Thu.+; ins, pap, LXX, En, pseudepigr., Philo, Joseph., Just.; Tat. 30, 1; Mel., P. 104, 810 [Bodm.]) from ἔξεστιν.
    ① a state of control over someth., freedom of choice, right (e.g., the ‘right’ to act, decide, or dispose of one’s property as one wishes: BGU 1158, 13 [9 B.C.] = Mitt-Wilck. II/2, 234, 13 legal t.t., esp. in wills: POxy 272, 13; BGU 183, 25 ἔχειν αὐτὴν τὴν ἐ. τῶν ἰδίων πάντων; PTebt 319, 21.—Sir 30:11) ἐξουσίαν ἔχειν have the right 2 Th 3:9 (Just., D 16, 4). W. inf. foll. (Teles p. 23, 14; 24, 11; Tob 2:13 S; 7:10 S) J 10:18; 1 Cor 9:4ff; Hb 13:10; Rv 13:5; B 4:2. W. obj. gen. foll. (τίς οὖν ἔτι ἔχει μου ἐξουσίαν; Epict. 3, 24, 70; διδόναι ἐξουσίαν τῶν πετεινῶν Did., Gen. 61, 24) εἰ ἄλλοι τῆς ὑμῶν ἐ. μετέχουσι 1 Cor 9:12. Also ἐ. ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς the right to the tree of life Rv 22:14. W. verbs of two constr. ἔχει ἐ. ὁ κεραμεὺς τοῦ πηλοῦ ἐκ τοῦ αὐτοῦ φυράματος the potter has a right over the clay, to make fr. the same lump Ro 9:21. ἐ. ἔχειν περί τινος (4 Macc 4:5) be at liberty w. regard to a thing (opp. ἀνάγκην ἔχειν) 1 Cor 7:37; cp. 8:9; ἐ. ἐν τ. εὐαγγελίῳ a right in the gospel 9:18. ἐν τῇ σῇ ἐ. ὑπῆρχεν was at your disposal Ac 5:4 (Esth 4:17b; Appian, Liby. 52 §226 ἐν ἐ. εἶναι τί τινι=someth. is at someone’s disposal, is within one’s power).
    ② potential or resource to command, control, or govern, capability, might, power (on capacity for someth. cp. Did., Gen. 162, 5: ἡ προσαιρέσεως ἐξουσία; cp. 1 Esdr 4:28, 40; 2 Macc 7:16 the king can do what he pleases because he has the capability for doing so) ἡ ἐ. τ. ἵππων ἐν τ. στόματι αὐτῶν ἐστιν Rv 9:19; cp. vs. 3; 13:2, 4; 18:1; Mt 9:8; Ac 8:19. W. inf. foll. to indicate the thing that one is able to do (En 25:4 ἅψασθαι; Diod S 4, 52, 4 ἀμύνασθαι εἶχεν ἐξουσίαν; Mel., P. 104 πάντα κρίνει); ἐκβάλλειν τ. δαιμόνια [b]Mk 3:15. ἐμβαλεῖν εἰς τ. γέενναν Lk 12:5; cp. J 1:12; 7:1 v.l.; Rv 9:10; 11:6. W. gen. of the inf. foll. τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων Lk 10:19; ποιεῖν ἐ. exercise power Rv 13:12. ἐ. ἔχειν τινός have power over someone (Epict. 4, 12, 8) GPt 3:7; ἑαυτοῦ IPol 7:3; also ἐ. ἔχειν ἐπί τινος Rv 20:6; cp. AcPl Ha 1, 3. Esp. of God’s power (Theodor. Prodr. 5, 313 ἡ θεῶν ἐ.; Da 4:17; Jos., Ant. 5, 109; 18, 214) Lk 12:5 (cp. 2 Cl 5:4); Ac 1:7; Jd 25; Hs 9, 23, 4. πάντων τ. ἐξουσίαν power over all Hm 4, 1, 11; Hs 9, 28, 8. πᾶσα ἡ ἐ. 5, 7, 3 (En 9:5). τὴν κατὰ πάντων ἐ. MPol. 2:1. τέλους ἐ. power over the end PtK 2 p. 13, 22. ἐ. ἐπὶ τ. πληγάς control over the plagues Rv 16:9. Also of Satan’s power Ac 26:18; ending of Mk in the Freer ms.; B 2:1.—The power that comes fr. God can involve transcendent knowledge, and both may be expressed by ἐ. (Herm. Wr. 1, 13; 14; 32). So his hearers conclude fr. Jesus’ teaching that he must have ἐ. (i.e. it is not necessary for him to first ask what the traditional practice or interpretation requires) Mk 1:22 (‘license’ of a Jewish teacher L-S-J-M Suppl., ’68; against this AArgyle, ET 80, ’68/69, 343); cp. Mt 7:29 (Rtzst., Poim. 48, 3, Mysterienrel.3 302; 363; JStarr, HTR 23, 1930, 302–5; HWindisch, Pls. u. Christus ’34, 151ff; DDaube, JTS 39, ’38, 45–59; HFlowers, ET 66, ’55, 254 [‘like a king’]; DHudson, ET 67, ’55/56, 17; JCoutts, JTS 8, ’57, 111–18 [Jesus and the 12]). The prep. expr. κατʼ ἐξουσίαν in accordance w. knowledge and power Mk 1:27 and ἐν ἐ. Lk 4:32 belong to this classification; cp. 4:36. The close relation of ἐ. w. ‘gnosis’ and teaching also B 18:1.—But it is not always possible to draw a hard and fast line betw. this sense and
    ③ the right to control or command, authority, absolute power, warrant (Sextus 36: the πιστός has ἐ. fr. God) ἐ. καὶ ἐπιτροπή (cp. Ps.-Pla., Defin. p. 415c ἐξουσία, ἐπιτροπὴ νόμου) authority and commission Ac 26:12. ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς; by whose authority are you doing this? Mt 21:23, 24, 27; Mk 11:28, 29, 33; Lk 20:2, 8. ἐ. διδόναι τινί put someone in charge (Diod S 13, 36, 2; 14, 81, 6; cp. Vi. Aesopi G 11 p. 39, 6 P.; En 9:7; TestJob 3:6; Jos., Ant. 2, 90; 20, 193) Mk 13:34; PtK 2 p. 14, 13. οἷς ἔδωκεν τοῦ εὐαγγελίου τὴν ἐ. to whom he gave rights over the Gospel (for its proclamation) B 8:3. ὅτι τὸ ἄρχειν ἐξουσίας ἐστίν that ruling depends on authority 6:18. Of apostolic authority 2 Cor 10:8; 13:10; ISm 4:1. Of Jesus’ total authority Mt 28:18 (cp. Herm. Wr. 1, 32; Da 7:14; DStanley, CBQ 29, ’67, 555–73); Hs 5, 6, 1. W. gen. of the one who has authority ἐ. τοῦ Χριστοῦ Rv 12:10 (Just., A I, 40, 7). W. gen. of that over which the authority is exercised (Diod S 2, 27, 3; IDefixWünsch 4, 21; Ps 135:8, 9; Wsd 10:14; Sir 17:2; Jos., Vi. 190) ἐ. πνευμάτων ἀκαθάρτων over the unclean spirits Mt 10:1; Mk 6:7; cp. J 17:2; Hm 4, 3, 5; PtK 2 p. 14, 13; 1 Cl 61:2; ISm 4:1; τούτου τοῦ λαοῦ Hs 8, 3, 3. Also ἐπί w. acc. (cp. Sir 33:20) Lk 9:1; cp. Rv 6:8; 13:7. Likew. ἐπί w. gen. (cp. Da 3:97) Rv 2:26; 11:6b; 14:18. παρά τινος (also ἀπό τινος Orig., C. Cels. 2, 13, 56) indicates the source of the authority (s. παρά A3b) Ac 9:14; 26:10; Hs 5, 6, 4 (restored from the Lat.; ἐ. λαμβάνειν as Diod S 11, 42, 6; TestJob 8:2f; 16:4; Vi. Aesopi G 11 p. 39, 4 P.) and κατά τινος the one against whom it is directed (TestJob 16:2 κατʼ ἐμοῦ; 8:2 κατὰ τῶν ὑπαρχόντων μου ‘over my possessions’; Sb 8316, 6f κύριε Σάραπι δὸς αὐτῷ κατεξουσίαν κατὰ τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ; Orig., C. Cels. 7, 43, 25) J 19:11 (HvCampenhausen, TLZ 73, ’48, 387–92); B 4:13. W. pres. inf. foll. (cp. X., Mem. 2, 6, 24 and 35; Diod S 12, 75, 4; 1 Macc 10:35; 11:58; Jos., Ant. 4, 247) Mt 9:6; Mk 2:10; Lk 5:24; J 5:27. W. aor. inf. foll. (Jdth 8:15; 1 Esdr 8:22; 1 Macc 1:13) 19:10. Foll. by gen. of the pres. inf. (4 Macc 5:15) Hm 12, 4, 2.—RDillon, ‘As One Having Authority’ (Mark 1:22): CBQ 57, ’95, 92–113.
    ④ power exercised by rulers or others in high position by virtue of their office, ruling power, official power (Ps.-Pla., Alc. 1, 135b al.; LXX; Jos., Bell. 2, 140, Vi. 80) ἐ. ὡς βασιλεύς Rv 17:12f (Diod S 2, 45, 1 βασιλικὴν ἐ. ἔχειν; 14, 32, 5 ἐ. λαμβάνειν); ἐ. τοῦ ἡγεμόνος Lk 20:20; cp. J 19:10f, s. 3 above. ἐ. ἐπάνω δέκα πόλεων Lk 19:17. ἄνθρωπος ὑπὸ ἐξουσίαν τασσόμενος a man under authority 7:8 (MFrost, ET 45, ’34, 477f); cp. Mt 8:9; Hs 1:3.—The power of a particular office (Diod S 1, 70, 1; 14, 113, 6 ἡ ὑπατικὴ ἐξουσία; Plut., Mar. 406 [2, 1], Caes. 734 [58, 1]) ἐπαρχικὴ ἐ. the power of prefect Phlm subscr.
    ⓐ human authorities, officials, government (Dionys. Hal. 8, 44; 11, 32; POxy 261, 15) Lk 12:11 (here and elsewh. in NT w. ἀρχή, as also in Pla.); Ro 13:1, 2, 3 (with 13:1b cp. the express. ‘ancient saying’ [s. Hes., Theogony 96 ἐκ δὲ Διὸς βασιλῆες. On this HFränkel, Dichtung u. Philos. des frühen Griechentums ’62, 111 n. 6] in Artem. 2, 36 p. 135, 24; 2, 69 p. 161, 17 τὸ κρατοῦν δύναμιν ἔχει θεοῦ=the ruling power has its authority from God; Wsd 6:3; Jos., Bell. 2, 140 οὐ δίχα θεοῦ περιγενέσθαι τινὶ τὸ ἄρχειν … ἐξουσίαν); Tit 3:1. For the view that the ἐ. of Ro 13 are spirit powers, as b below, s. OCullmann, Christ and Time (tr. Filson) ’50, 191–210.—On the subj. in gener. s. LGaugusch, D. Staatslehre d. Ap. Pls nach Ro 13: ThGl 5, ’34, 529–50; JUitman, Onder Eig. Vaandel 15, ’40, 102–21; HvCampenhausen, ABertholet Festschr. ’50, 97–113; OCullmann, Zur neuesten Diskussion über die ἐξουσίαι in Rö 13:1: TZ 10, ’54, 321–36, D. Staat im NT ’612 (Eng. tr.: The State in the NT ’56, 93–114); against him AStrobel, ZNW 47, ’56, 67–93.—GCaird, Princip. and Powers ’56; RMorgenthaler TZ 12, ’56, 289–304; CMorrison, The Powers That Be ’60; EBarnikol, Rö 13. Der nichtpaulinische Ursprung der absoluten Obrigkeitsbejahung v. Rö 13:1–7 ’61, 65–133; HSchlier, Principalities and Powers in the NT ’61 (Eng. tr.); MBorg, NTS 19, ’72/73, 205–18. οἱ ἐπʼ ἐξουσίαν ἀχθέντες those who are brought before the authorities Hs 9, 28, 4.
    ⓑ of transcendent rulers and functionaries: powers of the spirit world (TestLevi 3:8; TestSol 20:15 B), sg. (w. ἀρχή and δύναμις) 1 Cor 15:24; Eph 1:21; Col 2:10. Pl. (w. ἀρχαί as Just., D. 41, 1; cp. Orig., C. Cels. 4, 29, 22) Eph 3:10; 6:12; Col 1:16; 2:15; (w. ἄγγελοι, δυνάμεις) 1 Pt 3:22. Cp. the v.l. for ἄρχειν Papias (4).
    ⑥ the sphere in which power is exercised, domain (4 Km 20:13; Ps 113:2) Lk 4:6. ἐκ τ. ἐξουσίας Ἡρῴδου ἐστίν he comes fr. Herod’s jurisdiction 23:7. ἐ. τοῦ σκότους domain of darkness 22:53; Col 1:13 (opp. the βασιλεία of Christ). Hence ἐ. τοῦ ἀέρος simply domain of the air Eph 2:2; s. ἀήρ 2b.
    ⑦ Various opinions are held about the mng. of 1 Cor 11:10 ὀφείλει ἡ γυνὴ ἐξουσίαν ἔχειν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς διὰ τοὺς ἀγγέλους. Many now understand it as a means of exercising power (cp. δύναμις 1b.—It is abstract for concrete, as βασιλεία [1] in Diod S 1, 47, 5: a stone figure ἔχουσα τρεῖς βασιλείας ἐπὶ τῆς κεφαλῆς=that wears three symbols of royal power [diadems] on its head), that is to say, the veil (κάλυμμα is v.l. for ἐ. here; s. critical apparatus in N.) by which women at prayer (when they draw near to the heavenly realm) protect themselves fr. the amorous glances of certain angels. But the veil may also have been simply a symbol of womanly dignity, esp. befitting a Christian woman, and esp. in the presence of holy angels (s. Cadbury below).—WWeber, ZWT 46, 1903, 487–99; Dibelius, Geisterwelt 12–23 al.; EFehrle, Die kultische Keuschheit im Altertum1910, 39; RPerdelwitz, StKr 86, 1913, 611–13; LBrun, ZNW 14, 1913, 298–308; GKittel, Rabbinica 1920, 17ff; Billerb. III 423–35; KBornhäuser, NKZ 41, 1930, 475–88; WFoerster, ZNW 30, ’31, 185f; MGinsburger, RHPR 12, ’32, 245–47; OMotta, ET 44, ’33, 139–41; CSpicq, RB 48, ’39, 557–62; EBlakeney, ET 55, ’44, 138; SLösch, TQ 127, ’47, 216–61; JFitzmyer, NTS 3, ’57, 48–58; HCadbury, HTR 51, ’58, 1f (Qumran parallels); MHooker, NTS 10, ’64, 410–16; AIsaksson, Marriage and Ministry in the NT ’65, 176–81; GSchwartz, ZNW 70, ’79, 249 (Aramaic background).—LCerfaux et JTondriau, Un Concurrent du Christianisme, ’57. S. on ἄγγελος 2c.—V.l. for ἄρχειν Papias (4).—DELG s.v. εἰμί. New Docs 2, 83f. M-M. EDNT. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἐξουσία

  • 3 ἄρχων

    ἄρχων, οντος, ὁ (Aeschyl., Hdt.+) actually ptc. of ἄρχω, used as subst.: one who is in a position of leadership, esp. in a civic capacity.
    ① one who has eminence in a ruling capacity, ruler, lord, prince
    ⓐ of earthly figures, οἱ ἄ. τῶν ἐθνῶν Mt 20:25; cp. B 9:3 (Is 1:10); οἱ ἄ. the rulers Ac 4:26 (Ps 2:2). W. δικαστής of Moses (in quot. of Ex 2:14): 7:27, 35 and 1 Cl 4:10.
    ⓑ of Christ ὁ ἄ. τ. βασιλέων τ. γῆς the ruler of the kings of the earth Rv 1:5;
    ⓒ of transcendent figures. Evil spirits (Kephal. I p. 50, 22; 24; 51, 25 al.), whose hierarchies resembled human polit. institutions. The devil is ἄ. τ. δαιμονίων Mt 9:34; 12:24; Mk 3:22; Lk 11:15 (s. Βεελζεβούλ.—Porphyr. [in Eus., PE 4, 22, 15] names Sarapis and Hecate as τοὺς ἄρχοντας τ. πονηρῶν δαιμόνων) or ἄ. τοῦ κόσμου τούτου J 12:31; 14:30; 16:11; ἄ. καιροῦ τοῦ νῦν τῆς ἀνομίας B 18:2; ὁ ἄ. τοῦ αἰῶνος τούτου (Orig., C. Cels. 8, 13, 13) IEph 17:1; 19:1; IMg 1:2; ITr 4:2; IRo 7:1; IPhld 6:2. (Cp. AscIs 1, 3; 10, 29.) At AcPlCor 2, 11 the ed. of PBodmer X suggests on the basis of a Latin version (s. ZNW 44, 1952–53, 66–76) that the following words be supplied between πολλοῖς and θέλων εἶναι: [ὁ γὰρ ἄρχων ἄδικος ὢν| (καὶ) θεὸς] (lat.: nam quia injustus princeps deus volens esse) [the prince (of this world) being unjust] and desiring to be [god] (s. ASchlatter, D. Evglst. Joh. 1930, 271f). Many would also class the ἄρχοντες τοῦ αἰῶνος τούτου 1 Cor 2:6–8 in this category (so from Origen to H-DWendland ad loc., but for possible classification under mng. 2 s. TLing, ET 68, ’56/57, 26; WBoyd, ibid. 68, ’57/58, 158). ὁ πονηρὸς ἄ. B 4:13; ὁ ἄδικος ἄ. MPol 19:2 (cp. ὁ ἄρχων τ. πλάνης TestSim 2:7, TestJud 19:4). ὁ ἄ. τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος Eph 2:2 (s. ἀήρ, end). W. ἄγγελος as a messenger of God and representative of the spirit world (Porphyr., Ep. ad Aneb. [s. ἀρχάγγελος] c. 10) Dg 7:2; οἱ ἄ. ὁρατοί τε καὶ ἀόρατοι the visible and invisible rulers ISm 6:1.
    ② gener. one who has administrative authority, leader, official (so loanw. in rabb.) Ro 13:3; Tit 1:9 v.l. (cp. PsSol 17:36). For 1 Cor 2:6–8 s. 1b above.
    ⓐ of Jewish leaders (Schürer, index; PLond III, 1177, 57 p. 183 [113 A.D.] ἀρχόντων Ἰουδαίων προσευχῆς Θηβαίων; IGR I, 1024, 21; Jos., Ant. 20, 11) of the high priest Ac 23:5 (Ex 22:27). Of those in charge of a synagogue (IG XIV, 949, 2) Mt 9:18, 23; cp. ἄ. τῆς συναγωγῆς Lk 8:41; Ac 14:2 D. Of members of the Sanhedrin Lk 18:18; 23:13, 35; 24:20; ἄ. τ. Ἰουδαίων (cp. Epict. 3, 7, 30 κριτὴς τῶν Ἑλλήνων) J 3:1; cp. 7:26, 48; 12:42; Ac 3:17; 4:5, 8 (ἄρχοντες καὶ πρεσβύτεροι as 1 Macc 1:26); 13:27; 14:5. τὶς τῶν ἀρχόντων τ. Φαρισαίων a member of the Sanhedrin who was a Pharisee Lk 14:1. Of a judge 12:58.
    ⓑ of gentile officials (Diod S 18, 65, 6; s. the indexes to SIG and OGI) Ac 16:19 (OGI 441, 59 and note); 1 Cl 60:2; MPol 17:2. W. ἡγούμενοι 1 Cl 60:4. W. βασιλεῖς and ἡγούμενοι 1 Cl 32:2.—B. 1324. 153–59 (‘Archon’). EDNT. DELG s.v. ἄρχω. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἄρχων

  • 4 αήρ

    (γεν. αέρος) ο см. αέρας;
    § λόγια τού αέρος пустая болтовня

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > αήρ

  • 5 συν-ίστημι

    συν-ίστημι (s. ἵστημι), 1) zusammenstellen, Einen mit einem Andern in Verbindung bringen, vereinigen; übertr., μαντικὴν ἑωυτῷ συστῆσαι, die Weissagekunst bei sich versammeln, d. i. sich erwerben, Her. 2, 49; vgl. τὴν ἄνω Ἀσίην συστήσας ἑωυτῷ, 1, 103, sich ganz Asien unterwürfig machen. – Bes., a) im feindlichen Sinne, an einander bringen, zum Kampfe, zum Kriege gegen Einen aufregen, τινὰ ἐπί τινι, Her. 6, 74, vgl. 3, 84; ἀντίπαλόν τινι, Xen. Cyr. 6, 1, 26; in Schlachtordnung stellen, Pol. 3, 43, 11. – b) im Guten, mit einander zusammenbringen, befreunden, Einen mit einem Andern bekannt machen, ihn empfehlen od. vorstellen, auch als Freund, Schüler u. dgl. auf Jemandes Seite bringen, für Einen einnehmen; ἄλλους μοι ἑκάστοτε ξυνίστησιν, Plat. Lach. 200 d; ἰατρῷ συστῆσαι περὶ τῆς ἀσϑενείας, Charm. 155 b; vgl. Xen. An. 3, 1, 8. 5, 9, 23 Cyr. 4, 8, 58; Pol. 31, 20, 9; Πελοποννήσου τὰ δυνατώτατα ξυστήσας, Thuc. 6, 16; zu einer Verschwörung, ξυνίστασαν τοὺς ἐπιτηδείους εἰς ξυνωμοσίαν, 8, 48; ἑταιρίαν, Dem. 46, 26, in einem Gesetz; δυνάμεις, das Heer Einem übergeben, Pol. 2, 1, 5, u. öfter, wie D. Sic. 17, 64. – c) zusammensetzen; πρᾶγμα ὁτιοῦν ἐκ χρηστῶν καὶ μοχϑηρῶν τινων ξυνίστησιν, Plat. Polit. 308 c; Tim. 53 b u. öfter; bes. in ein bestimmtes, geordnetes Verhältniß bringen, anordnen, einrichten; ἥκω ὡς συστήσων ἐπὶ τῷ Μάγῳ ϑάνατον, Her. 3, 71, mit euch anzustiften, zu bereiten; συνέστησε τὴν ἡμετέραν τέχνην, Plat. Conv. 186 e, in einen festen, dauernden Zustand bringen, ordnen; δι' ἣν αἰτίαν τὸ πᾶν τόδε ὁ ξυνιστὰς ξυνέστησεν, Tim. 29 d, u. öfter; ἐκ τῶν ὀνομάτων καὶ ῥημάτων μέγα τε καὶ ὅλον συστήσομεν, Prot. 425 a; οἱ ξυνιστάντες τὴν ὀλιγαρχίαν, Thuc. 8, 48; παλιγκαπηλεύων καὶ συνιστὰς τὰς τιμὰς τοῠ σίτου, Dem. 56, 7. – d) zusammen, ins Enge ziehen, dicht machen; von flüssigen Dingen = gerinnen machen; auch = einschrumpfen lassen, in Falten ziehen, Sp.; ὀφρῦς ἀνασπῶντα καὶ συνιστάντα τὸ πρόςωπον, Plut. discr. ad. et am. 41, oft. – 2) med. u. intrans. tempp., zusammentreten od. gerathen, – a) im feindlichen Sinne, handgemein werden, sich Einem gegenüberstellen zum Kampfe, τίς ξυστήσεται; Aesch. Spt. 417. 654; u. übertr., ἀλγηδόνος ᾇ ξυνέστας, Soph. O. C. 516; Hom. vrbdt πολέμοιο ξυνεσταότος, als der Kampf begonnen hatte, Il. 14, 96, wie Her. μάχης συνεστεώσης, 1, 74; συνεστηκότων τῶν στρατηγῶν, als die Feldherren mit einander stritten, 8, 79; γνῶμαι συνέστησαν, die Meinungen widerstritten einander, 1, 208. 7, 142; τινί, mit Einem kämpfen, συνεστεῶτες Βοιωτοῖσιν, 6, 108; συνέστηκε ταύτῃ τῇ γνώμῃ ἡ Γωβρύεω, 4, 132; auch λιμῷ συνεστεῶτες, die mit dem Hunger kämpfen, 7, 170, wie πόνῳ, λιμῷ, καμάτῳ συστῆναι, 8, 74. 9, 89; ὅτῳ ξυνέστη τῶνδ' ἕκαστος ἐν μάχῃ, Eur. Suppl. 847; κατ' ἀλλήλων φόνος ξυνίστατο, I. A. 54; ξυσταϑέντα διὰ μάχης, Phoen. 762; ϑρασέως ξυστὰς αὐτῷ, Ar. Vesp. 1031; μάχη τις ἀεὶ ξυνέστηκε, Plat. Soph. 246 c; πόλεμος οὐδεὶς ξυνέστη, Thuc. 1, 15, vgl. 4, 55 u. Isocr. 4, 71; Pol. 14, 8, 9 u. öfter. – b) in freundlicher Beziehung, sich Einem nähern, sich mit ihm verbinden, z. B. durch die Ehe, λέχος Ἡρακλεῖ κριτὸν ξυστᾶσα, Soph. Trach. 28; dah. Einem als Freund oder Schüler anhangen, mit Einem zusammenhalten, τὸ ἄλλο Ἑλληνικὸν ὁρῶν ξυνιστάμενον πρὸς ἑκατέρους, Thuc. 1, 1; οὐ γὰρ ξυνεστήκεσαν οἱ Ἕλληνες πρὸς τὰς μεγίστας πόλεις ὑπήκοοι, 1, 15: ξυστάντες οἱ ἄνϑρωποι, Xen. An. 5, 7, 16, vgl. 6, 3, 28; κύκλοι συνίσταντο, neben σύλλογοι ἐγίγνοντο, Xen. An. 5, 7, 2; συνεστηκότα ἐν κύκλῳ, Hell. 4, 4, 3, von einer aufrührerischen Versammlung, sich zusammenrotten, wie Cyr. 1, 1, 2; auch συνεστηκότα εἰς τὸ αὐτὸ ἔϑνη, 1, 5, 3; οἱ συνεστῶτες, die Verschworenen, Thuc. 8, 66, vgl. 5, 82, u. oft von politischen Umtrieben; ἐμὲ συνεστηκότα ἐπὶ τὴν πόλιν, Aesch. 2, 123. – c) zusammengesetzt sein, aus mehreren Theilen in einen dauernden festen Zustand gebracht, eingerichtet sein, dauern, bestehen; τοῦτο συνεστήκεε μέχρι οὗ, Her. 7, 225; oft dem einfachen »bestehen«, »sein« entsprechend, ἡ πολιτεία ξυνέστηκε μίμησις τοῦ καλλίστου βίου, Plat. Legg. VII, 817 b; δεῖν πάντα λόγον ὥςπερ ζῶον συνεστάναι, Phaedr. 264 c; ἓν σῶμα ξυνέστη, Tim. 45 c; μεγάλη συνέστη δύναμις βασιλέων, 25 a; πόλιν οὕτω ξυστᾶσαν, Rep. VIII, 546 a; πολλὰ σμικρὰ ἐκ τῶν αὐτῶν ξυστήσεται, Tim. 54 a; δεῖ τὸν μῦϑον οὕτω συνεστάναι, Arist. poet. 14. – d) dicht, fest werden, von flüssigen Dingen = gerinnen, συνεστηκυῖα χιών, Pol. 3, 55, 2; τοῦ ἀέρος συνισταμένου, da die Luft neblig wurde, Plut. Ant. 40; auch συνεστῶτι προςώπῳ, Demetr. 17; vgl. τοῦ νῦν σκυϑρωποῦ καὶ ξυνεστῶτος φρενῶν, Eur. Alc. 813. – 3) med. für sich zusammenstellen, ordnen, begründen; τὸ ὅλον, Plat. Phaedr. 269 c; ἆρ' οὐ μουσικὴν ξύμπασαν συνεστήσατο, Phil. 26 a; ἕως ἂν τὸ ἅπαν συστήσηται τεταγμένον πρᾶγμα, Gorg. 504 a; συστησώμεϑα πόλιν, Legg. III, 702 d; συστήσασϑαι μισϑοφόρους, Pol. 4, 60, 2, Söldner anwerben; so ναυτικὰς δυνάμεις, 1, 25, 5; δυναστείαν, 2, 13, 3; auch πόλεμον, den Krieg rüsten, anfangen, 2, 1, 1 u. öfter; συνεστήσατο πρᾶξιν τοιαύτην, 3, 50, 7; συστήσασϑαι λόγον ὑπέρ τινος, für Etwas zu reden anfangen, 3, 2, 6; συνεστήσαντο τὸν κίνδυνον ἐῤῥωμένως, D. Sic. 16, 4; anstellen, ansetzen, πιστοὺς ἄνδρας πρὸς τὴν τούτων ἐπιμέλειαν, Polyb. 10, 18, 15.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > συν-ίστημι

  • 6 στάσις

    στάσις [ᾰ], εως, ἡ, ([etym.] ἵστημι)
    A placing, setting, (sc. δικτύων) X.Cyn.2.8, 9.16;

    τῶν κλιμάκων Plb.5.60.7

    ; erection of a statue,

    εἰκόνος IG7.411.34

     (Oropus, ii B.C.); στήλης ib.22.654.59 (iii B.C.), 11(4).1023 (Delos, iii B.C.).
    2 standing stone, pillar, LXX Jd.9.6.
    3 erection, building, PPetr.3p.139 (iii B.C., pl.); = ἐργαστήριον, Hsch.; so perh. in BGU1122.18, 21 (i B.C.).
    II (

    ἵστημι A.

     IV) weighing,

    αὕτη 'στὶ λοιπὴ σφῷν στάσις Ar.Ra. 1401

    ;

    βολίμου SIG241

     A 28 (Delph., iv B.C.); στάσις μισθοῦ the paying of the doctor's fee, Hp. Praec.4;

    ἀπὸ τᾶν κοινᾶν ποθόδων.. ἐπιλυθῆμεν τοὺς ἐρρυτιασμένους στάσι IG42(1).77.13

     (Troezen, ii B.C.).
    B ([etym.] ἵσταμαι) standing, stature, A.Eu.36 (marg.M βάσιν); standing still, stationariness, defined as ἀπόφασις τοῦ ἰέναι, Pl.Cra. 426d; opp. φορά, κίνησις, ib. 437a, 438c, Sph. 250a, 251d, Arist.Metaph. 1025b21, al.; rest, as a category of the intelligible, Plot.6.2.8; opp. ἠρεμία, Id.6.3.27; ὀμμάτων στάσιες fixed stare, Hp.Acut. (Sp.) 6; σ. ὤτων pricking of the ears, Poll.5.61; σ. τῆς γαστρός constipation, Orib.inc. 13.6; [ τοῦ αἵματος] sluggishness, Hp.Acut. (Sp.) 7; τοῦ ἀέρος,= νηνεμία, Thphr.Vent.18, Gal.9.908.
    2 the place in which one stands or should stand, position, posture, station,

    ἔχοντες σ. ταύτην ἐς τὴν ἔστημεν Hdt.9.21

    ; λέβης.. φυλάσσων τὴν ὑπὲρ πυρὸς ς. A.Fr.1; ἰδέσθαι.., τίν' ἔχει ς. E.Fr. 308 (anap.), cf. Ar.Pl. 954;

    τὴν 'ινοῦς σ. ἑστάναι E.Ba. 925

    ; τῆς αὐτῆς ἠξιοῦτο ς. D.19.272; σ. ἵππων,= ἱππόστασις, σταθμός, stable, stall, E.Fr. 442;

    ὄνων ἵππων τε στάσεις Ephipp.18

    ;

    τῆς σ. παρασύρων.. τὰς δρῦς Ar.Eq. 527

    ; κατὰ τὴν σ. δὴ στάντες standing each in his place, Antid.2; of military formation, κατάπυκνος ς. close order, Ascl.Tact.5.1; row,

    ἀμπέλων Tab.Heracl.2.77

    , al., cf. BGU1122.18,21 (i B.C., unless in signf. A. 1.3).
    b position in relation to the compass,

    ἡ σ. ἤλλακτο τῶν ὡρέων Hdt.2.26

    ; ἡ σ. τοῦ νότου καὶ τῆς μεσαμβρίης ibid.; setting of a wind from a quarter, τῶν ἐτησίων ἤδη στάσιν ἐχόντων having set in, Plb.5.5.3; γίνεταί τις ἀνέμου ς. Id.1.48.2, cf. Arist.Mete. 362b33, Thphr.Sign.35 (pl.); v. infr. 111.4.
    c of planetary connexion, Vett.Val.38.17.
    d metaph., from a boxer's position, ὥσπερ.. ὁρᾶτε τοὺς πύκτας περὶ τῆς σ. ἀλλήλοις διαγωνιζομένους, οὕτω καὶ ὑμεῖς.. ὑπὲρ τῆς πόλεως περὶ τῆς σ. ( τάξεως codd., but cf. Quint.Inst.3.6.3)

    αὐτῷ μάχεσθε Aeschin.3.206

    : hence, position taken up by a litigant (esp. defendant), Cic. Top.25.93;

    ἐπ' ἀδίκου σ. ἱστάμενος PRein.18.16

     (ii B.C.); issue, σ. ὁρική, νομική, λογική, etc., Hermog.Stat.2, cf. Syrian. in Hermog.2.55 R.
    e position, opinion of a philosopher, Plu.Cic.4, S.E.P.2.48, 3.33,37, al., Marcellin.Puls. 234.
    3 position, state, condition of a person,

    ἐν τῇ καλλίονι στάσει εἶναι Pl.Phdr. 253d

    ; esp. of moral, social, political position,

    μειρακιώδης Plb.10.33.6

    ;

    ἰδιώτου Epict.Ench.48

    ;

    φιλοσόφου Arr.Epict.3.15.13

    ; σ. ἔχειν ἐν τῷ βίῳ ib.1.21.1; state of affairs, Ostr.1151.3 (iii A.D.);

    ἡ σ. τῆς νόσου Hp.Dieb.Judic.10

    , cf. Mochl. 21 (pl.).
    4 στάσις μελῶν, expld. by Sch. as = στάσιμον (q.v.), Ar. Ra. 1281.
    II party, company, band, A.Ag. 1117 (lyr.), Ch. 114, 458 (lyr.), Eu. 311 (anap.).
    III esp. party formed for seditious purposes, faction, Thgn.51, Hdt.1.59,60; ἐπεκράτησε τῇ στάσι ib. 173; αἱ τῶν Μεγαρέων ς. Th.4.71.
    2 faction, sedition, discord, Thgn.781, Sol.4.19, Democr.245, Th.2.65;

    οἴκων Pi.N.9.13

    , al., cf. Hdt.5.28, al.;

    σ. ἀντιάνειρα Pi.O.12.16

    ; σκεπτομένων πόθεν ἡ ς. how the row began, Batr.135; στάσις ἐν ἀλλήλοισιν ὠροθύνετο a contest, A.Pr. 202;

    ὅστις.. στάσιν ποιέοι περὶ γαδαισίας Berl.Sitzb. 1927.8

     ([dialect] Locr., v B.C.);

    εἰς λόγου στάσιν ἐπελθών S.Tr. 1180

    ;

    σ. γλώσσης Id.OT 634

    ;

    στάσει νοσοῦσα πόλις E.HF34

    ;

    τὰς σ. ἐποιοῦντο πρὸς ἀλλήλους Isoc.4.79

    ;

    στάσεις παύω X.Mem.4.6.14

    ;

    καταλύειν Ar.Ra. 359

    ;

    πόλιν εἰς στάσιν ἐμβάλλειν X.Mem.4.4.11

    ;

    τὴν πόλιν εἰς στάσεις κατέστησαν Lys.25.26

    ;

    κατὰ στάσιν ἀποκτείνειν Id.30.13

    ; opp. πόλεμος, Pl.R. 470b, cf. Phd. 66c, Sol. l.c.;

    στάσεις καὶ διαστάσεις Arist.Pol. 1296a8

    .
    3 division, dissent,

    στάσιν ἐνέσεσθαι τῇ γνώμῃ Th.2.20

    ; οὐδ' ἔνι ς. there's no disputing it, A.Pers. 738 (troch.).
    4 metaph., τὰν ἀνέμων ς. Alc.18 (unless in signf. B.1.2b);

    ἀνέμων πνεύματα.. στάσιν ἀντίπνουν ἀποδεικνύμενα A.Pr. 1087

     (anap.); σ. κυμάτων Ach. Tat.3.2.
    V statute, decree, LXX Da.6.7(8), 1 Ma.7.18.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > στάσις

  • 7 νεφέλη

    νεφέλη, ης, ἡ (Hom.+; Kaibel 375; pap, LXX, En, TestAbr; TestJob 42:3; TestLevi 18:5; ApcEsdr 5:7 p. 29, 32 Tdf.; Philo, Joseph., Just., Mel.) cloud ν. λευκή Rv 14:14a. Clouds fr. the west bringing rain Lk 12:54. νεφέλαι σκότους dark clouds as a comparison for a swarm of worms ApcPt 10:25. ν. σκοτεινή GJs 19:2, foll. by ἡ ν. ὑπεστέλλετο the cloud disappeared. ν. ἄνυδροι waterless clouds, that yield no rain Jd 12; cp. 2 Pt 2:17 v.l. Jesus at the Transfiguration was overshadowed by a νεφέλη φωτεινή bright cloud (ν. as a sign of God’s presence: Jos., Ant. 3, 290; 310) Mt 17:5; cp. Mk 9:7; Lk 9:34f (HRiesenfeld, Jésus Transfiguré ’47, 130–45). περιβεβλημένος νεφέλην (Lucian, Jupp. Trag. 16) clothed in a cloud Rv 10:1. Christ ascending in a cloud Ac 1:9 (cp. Dosiadis [III B.C.]: 458 Fgm. 5 Jac. of Ganymede: νέφος ἥρπασεν αὐτὸν εἰς οὐρανόν; Ps.-Apollod. 2, 7, 7, 12 of Heracles). Likew. the believers 1 Th 4:17 (cp. PGM 5, 277 τὸν περιεχόμενον … ὑπὸ τῆς τοῦ ἀέρος νεφέλης); cp. Rv 11:12. Clouds as the vehicle of Christ at his second coming ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν ν. τοῦ οὐρανοῦ (cp. Da 7:13) Mt 24:30; 26:64. ἐν νεφέλαις Mk 13:26. ἐν νεφέλῃ Lk 21:27. μετὰ τῶν ν. τοῦ οὐρανοῦ (Da 7:13 Theod.) Mk 14:62; cp. Rv 1:7. ἐπάνω τῶν ν. τοῦ οὐρανοῦ D 16:8; καθήμενος ἐπὶ τῆς ν. Rv 14:15f; ἐπὶ τὴν ν. vs. 14b. ὑπὸ τὴν ν. εἶναι be under the cloud 1 Cor 10:1 (for the idea cp. Ex 14:19ff; Num 14:14; Ps 104:39; Wsd 10:17; 19:7). πάντες ἐβαπτίσθησαν (v.l. ἐβαπτίσαντο; B-D-F §317; Rob. 808) ἐν τῇ νεφέλῃ they were all baptized in (by) the cloud vs. 2 is meant to establish a baptism for those who were in the desert, even though neither the OT nor Jewish tradition views the cloud as a source of moisture.—On the function of clouds in apocalyptic scenarios s. JReeves, Heralds of That Good Realm ’96, 169f.—DELG s.v. νεφέλη I. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > νεφέλη

  • 8 ὑπέρχομαι

    ὑπ-έρχομαι, [tense] aor. ὑπῆλθον, [dialect] Ep. -ήλυθον, the only tense used by Hom. (in both forms); [dialect] Dor.subj.
    A

    ὑπένθῃ Berl.Sitzb.1927.158

     ([place name] Cyrene); [tense] pf.

    ὑπελήλυθε Men.498

    :—go or come under, get under, c. acc.,

    ὑπήλυθε θάμνους Od.5.476

    ;

    ὑπήλθετε δῶμ' Ἀΐδαο 12.21

    ;

    ἐπεί κε μέλαθρον ὑπέλθῃ 18.150

    , cf. Berl.Sitzb. l.c.;

    ὄφρ' ἂν γᾶν ὑπέλθῃ A.Eu. 339

     (lyr.); [

    ἡ μήτρα] ὅλη [τὴν κύστιν] ὑπελήλυθεν Sor.1.7

    : with a Prep., ὑπὸ τὴν φορὰν τοῦ ἀκοντίου come within its range, Antipho 3.2.5;

    εἰς τὴν ὁδὸν τοῦ ἀκοντίου Id.3.4.5

    ; ὑπὸ τὸ βέλος ibid.: rarely c. dat., τοῖς στενοῖς enter (come under the mountains), Plu.Comp.Per.Fab.2.
    II of involuntary feelings, come upon, steal over one, c. acc.,

    Τρῶας δὲ τρόμος αἰνὸς ὑπήλυθε γυῖα Il.7.215

    , 20.44;

    φρίκης αὐτὸν ὑπελθούσης Hdt.6.134

    ;

    ὥς μ' ὑπῆλθέ τις φόβος S.Ph. 1231

    , cf. El. 1112; θαῦμά τοί μ' ὑπέρχεται ib. 928; ὥσθ' ἵμερός μ' ὑπῆλθε .. E.Med.57, cf. Philem.79.1;

    οὐ γάρ τις οἶκτος σῆς μ' ὑ. φυγῆς E.Hipp. 1089

    ; ἐς δ' ἄκραν δεῖμ' ὑπῆλθε κρατὸς φόβαν, of fear causing the hair to stand up, S.OC 1465 (lyr.);

    ἐκ ποδῶν δ' ἄνω ὑ. σπαραγμὸς εἰς ἄκρον κάρα A.Fr. 169

    ;

    ὑπελήλυθέν τέ μου νάρκα τις ὅλον τὸ δέρμα Men.498

    .
    III of persons, creep or insinuate oneself into another's good graces, fawn upon,

    εἶδες οἷ' ὑπέρχεται ἡμᾶς; Ar.Eq. 269

     (troch.);

    οἱ κριταὶ ὑ. Ἀλκιβιάδην And.4.21

    ; ὑ. τὰς ἀρχάς, τοὺς πολεμίους, X.Lac.8.2, Ath.2.14;

    ὑ. πάντας ἀνθρώπους καὶ δουλεύων Pl.Cri. 53e

    ;

    ὑ. καὶ θεραπεύειν D.23.8

    ;

    ὑ. δώροις καὶ κολακείαις Plu.Luc.6

    .
    2 entrap, beguile,

    λάθρᾳ μ' ὑπελθών S.OT 386

    ;

    οἷ αὖ μ' ὑπῆλθες Id.Ph. 1007

    ;

    δόλῳ μ' ὑπῆλθες E.Andr. 435

    , cf. Supp. 138, IA67;

    τὸν ἄνδρα ποικίλως ὑ. ἐν λόγοισιν Ar.Eq. 459

    .
    IV c. acc. rei, seek by base arts,

    τυραννίδα Plu. Dio7

    ;

    φιλίαν D.Chr.74.5

    .
    V advance slowly, of an army, X.An.5.2.30; cf.

    ὑπάγω A. 111

    .
    VI recede, give way,

    ὑπελθόντος τοῦ ἀέρος Arist.Cael. 295a22

     (s. v.l.).
    VII of excrements, pass, Gal.18(2).147, Orib.Eup.1.9.10; ὑπέρχεται ῥᾳδίως, of laxative food, Gal.6.629; also of semen,

    καθεύδοντι ὑπέρχεται Ruf.

     ap. Orib.6.38.29.
    VIII undertake, assume, ὑπελθεῖν τοὔνομα καὶ τὸ ἔργον assume the title and the duty, Lib.Or.49.5.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑπέρχομαι

  • 9 εισοδος

        ион. и староатт. ἔσοδος ἥ
        1) вход
        

    (ἀραιή Hom.; τοῦ ἱροῦ Her.; μίαν ἔχειν εἴσοδον Arst.; μάχεσθαι περὴ τῆς εἰσόδου Plut.)

        2) право входа
        3) проникновение
        

    (ἥ εἴ. τοῦ ἀέρος ἀναπνοέ καλεῖται Arst.)

        4) прибытие, поступление
        5) приход, посещение
        

    (τινος Eur., Lys.)

        6) поступления, доход
        

    (εἴ. καὴ ἔξοδος Polyb.)

    Древнегреческо-русский словарь > εισοδος

  • 10 ενδιατριβω

         (ῑ)
        1) (тж. ἐ. χρόνον Thuc., Arph.)
        

    (в чем-л., с кем-л. и т.п.) проводить время, задерживаться (περαιτέρω τοῦ δέοντος Plat.; ἐπὴ τοῦ ἀέρος Arst.; αὐτόθι Dem.; τῇ χῶρα Polyb.; ἐν τῷδε τῷ τόπῳ и κατὰ τέν Ἰταλίαν Diod.; τῇ περὴ τοὺς βίους ἀναγραφῇ Plut.; τοιούτοις ἀνθρώποις Luc.)

        πλέοντες περὴ τέν Πελοπόννησον ἐνδιέτριψαν Thuc. — они потратили много времени для того, чтобы проплыть вокруг Пелопоннеса;
        περὴ τούτων πλείω τῆς ἀξίας ἐνδιατέτριφεν ὅ λόγος Arst. — (наше) обсуждение задержалось на этом дольше, чем следовало;
        ἃ σιωπητέον καὴ οἷς ἐνδιατριπτέον Luc. — (определить), что обойти молчанием, а на чем подробно остановиться;
        ἐν τοῖς καλοῖς ἐᾶν τέν ὄψιν ἐ. Xen. — заглядываться на прекрасное;
        ὄμμα φλεγμαῖνον ἥδιστα τοῖς σκιεροῖς ἐνδιατρίβει χρώμασι Plut. — для воспаленного глаза наиболее приятны темные цвета

        2) терять время
        

    (ἐνδιέτριβε καὴ οὐδὲν ἐποίει Dem.; ἔπειτ΄ ἐνδιατρίβῃ καὴ μέ ἀπολογῆται Aeschin.)

    Древнегреческо-русский словарь > ενδιατριβω

  • 11 ευκρασια

        ἥ
        1) умеренная температура
        

    (τοῦ ἀέρος Polyb.; χώρας Diod.)

        εὐ. τῶν ὡρῶν Plat. — мягкий климат

        2) хорошее состояние
        

    (τοῦ σώματος Arst., Plut.)

    Древнегреческо-русский словарь > ευκρασια

  • 12 θρυπτω

         θρύπτω
        (fut. θρύψω; pass.: fut. θρυφθήσομαι, aor. 1 ἐθρύφθην, aor. 2 ἐθρύβην, pf. τέθρυμμαι)
        1) сокрушать, разбивать, размельчать, дробить
        

    θρύπτεται κερματιζόμενον πᾶν τὸ ὄν Plat. — все сущее делится и дробится;

        τὸ θρυφθῆναι τοῦ ἀέρος Arst. — рассеивание (разрежение) воздуха

        2) разрыхлять, рыть
        

    (Νεῖλος ἀναβλύζων βώλακα θρύπτει Theocr.; πέτρα θρυπτομένα Anth.)

        3) (об обычаях и т.п.) ломать, нарушать
        

    (τι ἀνοήτως Plat.)

        4) надламывать, расслаблять, расстраивать, портить
        θρύπτεται ἥ ὄψις Plut. — зрение слабеет;
        ὄμμα θρυπτόμενον Anth. — томный взор;
        ἁπαλός τε καὴ τεθρυμμένος Luc. — крайне изнеженный, развращенный

        5) med.-pass. ломаться, жеманиться, притворяться
        

    ἐπεθύμει μὲν λέγειν, ἐθρύπτετο δέ Plat. — говорить-то он хотел, да жеманился;

        ἢ μεγάλως εὐδαιμονήσω ἢ ἐγὼ θρύψομαι Arph. — если я не назову себя необыкновенно счастливым, это значило бы привередничать;
        τοῦ Καίσαρος θρυπτομένου καὴ διακλίνοντος Plut. — когда Цезарь притворно отклонил (корону)

        6) pass. напускать на себя важный вид, чваниться
        

    (χρυσῷ καὴ ἁλουργίδι Anth.; πρός τινα Plut., Luc.)

    Древнегреческо-русский словарь > θρυπτω

  • 13 θρυψις

         θρύψις
        - εως ἥ
        1) дробление, деление
        

    (κατὰ μέρος Arst.)

        2) расчесывание, причесывание
        

    (τῆς κόμης Plut.)

        3) рассеяние, разрежение
        

    (τοῦ ἀέρος Arst.)

        4) расслабленность, вялость
        5) изнеженность, любовь к роскоши
        

    (τῶν Περσῶν Xen.)

    Древнегреческо-русский словарь > θρυψις

  • 14 ξυνιστημι

         редко συνιστάνω и συνιστάω (impf. συνίστην, fut. συστήσω, aor. 1 συνέστησα, pf. συνέστᾰκα; к 17-28: aor. 2 συνέστην, pf. συνέστηκα, ppf. συνειστήκειν)
        1) ставить вместе, расставлять
        

    (τὰ δίκτυα Xen.)

        συνίστασθαι τὸ ὅλον Plat. — объединять в одно целое

        2) ставить (во главе), назначать
        

    (ἡγεμόνα τισίν Polyb.; συσταθεὴς συνήγορος Plut.)

        3) выставлять поручителем
        

    (τινά Dem.)

        4) собирать, объединять
        

    (σ. Ἀσίην πᾶσαν ἑωϋτῷ Her.)

        σ. ἀντίπαλόν τινι Xen. — собирать противников, т.е. сколачивать союзное войско против кого-л.;
        σ. πρὸς ἀλλήλους Xen. — объединяться друг с другом (против кого-л.);
        σ. τινὰς ἐπὴ τέν πρᾶξιν Plut. — привлечь кого-л. к своему делу;
        συνεστηκότα εἰς τὸ αὐτὸ ἔθνη Xen. — слившиеся воедино племена;
        συνίστασθαι μισθοφόρους Polyb. — обзаводиться наемными войсками;
        ξυνεστῶτος στρατοῦ Eur. — собравшись всей армией

        5) восстанавливать, поднимать, подстрекать
        

    (τινὰς ἐπί τινι Her. и ἐπί τινα Plut.)

        ξ. τινὰς ἐς ξυνωμοσίαν Thuc. — организовать из кого-л. заговор

        6) приобретать
        7) сводить, представлять, знакомить
        

    (τινά τινι Xen., NT.)

        ἰατρῷ συστῆσαί τινα Plat. — показать кого-л. врачу;
        παραβάτην ἑαυτὸν σ. NT. — показать себя преступником

        8) выставлять напоказ, т.е. расхваливать
        

    (τινά NT.)

        9) составлять, устраивать, учреждать, основывать
        

    (τέν ὀλιγαρχίαν Thuc.; τέν πολιτείαν Arst.)

        συνίστασθαι βουλήν Plut. — учреждать государственный совет

        10) созидать, образовывать, производить

    (ζῷον ἔμψυχον Plat.)

     ; строить
        

    (πόλιν Plat.; ναυτικὰς δυνάμεις Polyb.)

        11) готовить, подготовлять

    (θάνατον ἐπί τινι Her.; πόλεμον ἐπί τινα Dem.)

     ; предпринимать
        

    (πολιορκίαν Polyb.)

        12) сгущать, свертывать
        

    (τὸ γάλα Plut.)

        13) морщить, хмурить
        

    (τὸ πρόσωπον Plut.)

        14) тж. med. становиться пасмурным, хмуриться
        τὸ ξυνεστὸς φρενῶν Eur. — мрачное настроение

        15) уплотнять, закреплять
        

    (τὰ ἴχνη Xen.)

        16) повышать, увеличивать
        17) выказывать, проявлять, обнаруживать
        

    (εὔνοιαν Polyb.)

        18) доказывать Polyb.
        

    συνιστάντες ἐξ Αἰγύπτου μετενηνοχέναι πάντα Diod. — доказывая, что все принесено из Египта

        19) держаться вместе
        

    (ἀλλήλοις Xen.)

        συστάντες ἀθρόοι Xen. — тесно сомкнув свои ряды;
        μετὰ τούτων συνεστῶτες Plat. — стоявшие с ними в одной кучке;
        σ. τινί NT. — стоять рядом с кем-л.

        20) ( о военных действиях) завязываться Plut.
        

    πολέμοιο συνεσταότος Hom. и μάχης συνεστεώσης Her. — когда завязалось сражение;

        πολέμου συστάντος Isocr. — когда вспыхнула война

        21) противоречить, враждовать
        

    (τινί Her.)

        γνῶμαι συνέστασαν Her. — мнения разошлись;
        συνεστήκεε ταύτῃ τῇ γνώμῃ ἥ Γωβρύεω Her. — этому мнению противоречило мнение Гобрия;
        παρατάξεις καὴ κινδύνους συνίστασθαι Diod. — стремиться к битвам и опасностям

        22) спорить
        23) крепко держаться, противостоять, сопротивляться, бороться
        

    (μάχῃ καὴ ὠθισμῷ Thuc.; σ. λιμῷ καὴ καμάτῳ Her.)

        ἀλγηδόνι ξ. Soph. — терпеть горе

        24) соединяться, сочетаться, сходиться, вступать в союз
        οἱ ξυνιστάμενοι и οἱ ξυνεστῶτες Thuc. — члены союза, союзники;
        σ. πρός τινα Thuc. и μετά τινος Dem. — вступать в союз с кем-л.;
        τὸ ξυνιστάμενον Arph. — сговор, заговор

        25) тж. med. составляться, образовываться, возникать
        

    ἐπεὴ ἥ πόλις ἐκ μυρίων οἰκιῶν συνέστηκε Xen. — так как город состоит из десяти тысяч домов;

        ἐκ δυοῖν γενῶν συνεστάναι Plut. — состоять из двух родов;
        συνιστάμενος καὴ φυόμενος Dem. — зарождающийся и укореняющийся;
        οἱ συνεστῶτες εὖ μῦθοι Arst. — хорошо составленные фабулы

        26) тж. med. становиться твердым, крепнуть
        

    (τὰ συνεστῶτα или συνεστηκότα σώματα Xen.)

        τὸ αἷμα συνίσταται Arst. — кровь свертывается;
        συνεστηκυῖα χιών Polyb. — смерзшийся снег

        27) тж. med. длиться, продолжаться
        28) тж. med. быть постоянным, регулярным, организованным
        τὸ συνεστηκὸς στράτευμα Dem. — регулярное войско

    Древнегреческо-русский словарь > ξυνιστημι

  • 15 συνιστημι

         редко συνιστάνω и συνιστάω (impf. συνίστην, fut. συστήσω, aor. 1 συνέστησα, pf. συνέστᾰκα; к 17-28: aor. 2 συνέστην, pf. συνέστηκα, ppf. συνειστήκειν)
        1) ставить вместе, расставлять
        

    (τὰ δίκτυα Xen.)

        συνίστασθαι τὸ ὅλον Plat. — объединять в одно целое

        2) ставить (во главе), назначать
        

    (ἡγεμόνα τισίν Polyb.; συσταθεὴς συνήγορος Plut.)

        3) выставлять поручителем
        

    (τινά Dem.)

        4) собирать, объединять
        

    (σ. Ἀσίην πᾶσαν ἑωϋτῷ Her.)

        σ. ἀντίπαλόν τινι Xen. — собирать противников, т.е. сколачивать союзное войско против кого-л.;
        σ. πρὸς ἀλλήλους Xen. — объединяться друг с другом (против кого-л.);
        σ. τινὰς ἐπὴ τέν πρᾶξιν Plut. — привлечь кого-л. к своему делу;
        συνεστηκότα εἰς τὸ αὐτὸ ἔθνη Xen. — слившиеся воедино племена;
        συνίστασθαι μισθοφόρους Polyb. — обзаводиться наемными войсками;
        ξυνεστῶτος στρατοῦ Eur. — собравшись всей армией

        5) восстанавливать, поднимать, подстрекать
        

    (τινὰς ἐπί τινι Her. и ἐπί τινα Plut.)

        ξ. τινὰς ἐς ξυνωμοσίαν Thuc. — организовать из кого-л. заговор

        6) приобретать
        7) сводить, представлять, знакомить
        

    (τινά τινι Xen., NT.)

        ἰατρῷ συστῆσαί τινα Plat. — показать кого-л. врачу;
        παραβάτην ἑαυτὸν σ. NT. — показать себя преступником

        8) выставлять напоказ, т.е. расхваливать
        

    (τινά NT.)

        9) составлять, устраивать, учреждать, основывать
        

    (τέν ὀλιγαρχίαν Thuc.; τέν πολιτείαν Arst.)

        συνίστασθαι βουλήν Plut. — учреждать государственный совет

        10) созидать, образовывать, производить

    (ζῷον ἔμψυχον Plat.)

     ; строить
        

    (πόλιν Plat.; ναυτικὰς δυνάμεις Polyb.)

        11) готовить, подготовлять

    (θάνατον ἐπί τινι Her.; πόλεμον ἐπί τινα Dem.)

     ; предпринимать
        

    (πολιορκίαν Polyb.)

        12) сгущать, свертывать
        

    (τὸ γάλα Plut.)

        13) морщить, хмурить
        

    (τὸ πρόσωπον Plut.)

        14) тж. med. становиться пасмурным, хмуриться
        τὸ ξυνεστὸς φρενῶν Eur. — мрачное настроение

        15) уплотнять, закреплять
        

    (τὰ ἴχνη Xen.)

        16) повышать, увеличивать
        17) выказывать, проявлять, обнаруживать
        

    (εὔνοιαν Polyb.)

        18) доказывать Polyb.
        

    συνιστάντες ἐξ Αἰγύπτου μετενηνοχέναι πάντα Diod. — доказывая, что все принесено из Египта

        19) держаться вместе
        

    (ἀλλήλοις Xen.)

        συστάντες ἀθρόοι Xen. — тесно сомкнув свои ряды;
        μετὰ τούτων συνεστῶτες Plat. — стоявшие с ними в одной кучке;
        σ. τινί NT. — стоять рядом с кем-л.

        20) ( о военных действиях) завязываться Plut.
        

    πολέμοιο συνεσταότος Hom. и μάχης συνεστεώσης Her. — когда завязалось сражение;

        πολέμου συστάντος Isocr. — когда вспыхнула война

        21) противоречить, враждовать
        

    (τινί Her.)

        γνῶμαι συνέστασαν Her. — мнения разошлись;
        συνεστήκεε ταύτῃ τῇ γνώμῃ ἥ Γωβρύεω Her. — этому мнению противоречило мнение Гобрия;
        παρατάξεις καὴ κινδύνους συνίστασθαι Diod. — стремиться к битвам и опасностям

        22) спорить
        23) крепко держаться, противостоять, сопротивляться, бороться
        

    (μάχῃ καὴ ὠθισμῷ Thuc.; σ. λιμῷ καὴ καμάτῳ Her.)

        ἀλγηδόνι ξ. Soph. — терпеть горе

        24) соединяться, сочетаться, сходиться, вступать в союз
        οἱ ξυνιστάμενοι и οἱ ξυνεστῶτες Thuc. — члены союза, союзники;
        σ. πρός τινα Thuc. и μετά τινος Dem. — вступать в союз с кем-л.;
        τὸ ξυνιστάμενον Arph. — сговор, заговор

        25) тж. med. составляться, образовываться, возникать
        

    ἐπεὴ ἥ πόλις ἐκ μυρίων οἰκιῶν συνέστηκε Xen. — так как город состоит из десяти тысяч домов;

        ἐκ δυοῖν γενῶν συνεστάναι Plut. — состоять из двух родов;
        συνιστάμενος καὴ φυόμενος Dem. — зарождающийся и укореняющийся;
        οἱ συνεστῶτες εὖ μῦθοι Arst. — хорошо составленные фабулы

        26) тж. med. становиться твердым, крепнуть
        

    (τὰ συνεστῶτα или συνεστηκότα σώματα Xen.)

        τὸ αἷμα συνίσταται Arst. — кровь свертывается;
        συνεστηκυῖα χιών Polyb. — смерзшийся снег

        27) тж. med. длиться, продолжаться
        28) тж. med. быть постоянным, регулярным, организованным
        τὸ συνεστηκὸς στράτευμα Dem. — регулярное войско

    Древнегреческо-русский словарь > συνιστημι

  • 16 αντίσταση

    [-ις (-εως)] η в разн. знач сопротивление; противодействие;

    αντίσταση του αέρος — сопротивление воздуха;

    τό κίνημα αντίστασης перен. — движение сопротивления;

    αντίσταση κατά τού εχθρόύ — а) сопротивление врагу; — б) оборона, защита от нападения врага;

    αντίσταση κατάντης αρχής — сопротивление властям;

    χωρίς αντίσταση — без сопротивления;

    φέρω αντίσταση — оказывать сопротивление;

    συναντώ αντίσταση — встречать сопротивление;

    τοποθεσία αντίστάσεώς воен. — рубеж сопротивления;

    φωλεά αντίστάσεως воен. — очаг сопротивления;

    κέντρον αντίστάσεως — воен, узел сопротивления

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > αντίσταση

  • 17 εὐκρασία

    εὐκρᾱσία (late [suff] εὐκοσμ-κρᾰσίη Man.5.59), ἡ,
    A good temperature, mildness,

    τῶν ὡρῶν Pl. Ti. 24c

    ;

    τοῦ ἀέρος Plb.34.8.4

    : abs., Arist.Pr. 860b12; ἐν ταῖς εὐκρασίαις in good climates, Thphr.CP3.21.1.
    2 of persons, εὐ. τοῦ σώματος good temperament, Arist.PA 673b25, cf. GA 744a30, Zeno Stoic.1.37, Gal.6.31, etc.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > εὐκρασία

  • 18 φθορ-ώδης

    φθορ-ώδης, ες, von verderbter Art, Beschaffenheit, τοῦ ἀέρος τὸ φϑορῶδες Hdn. 1, 12, 2, v. l. φϑινῶδες.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > φθορ-ώδης

  • 19 Διο-σημεία

    Διο-σημεία, ἡ, nach E. M. τὰ ἐκ τοῦ ἀέρος σημεῖα, Zeichen von Zeus, Himmels-, Lufterscheinungen, bes. Donner u. Blitz, Plut. Galb. 23 u. öfter. Die Form διοσημεῖα, wie Arats Gedicht betitelt ist, ist zweifelhaft; der gen. scheint immer διοσημειῶν zu schreiben, Iambl. vit. Pyth. p. 124 u. Polyaen. 1, 32, 2; bei D. Sic. 2, 19 schwankt die Lesart sehr.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > Διο-σημεία

  • 20 κατα-κρήμναμαι

    κατα-κρήμναμαι, herabhangen, von den Wolken, Ar. Nubb. 376, Schol. κρεμάμεναι ἐκ τοῦ ἀέρος.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > κατα-κρήμναμαι

Страницы

См. также в других словарях:

  • НИКИФОР ХУМН — (Νικηφόρος ὁ Χοῦμνος) (р. между 1250 и 1255 ум. 18 янв. 1327) визант. философ, богослов, писатель и гос. деятель. В центре филос. соч. Н. X. стоит выяснение отношения к Платону и Аристотелю с т. зр. христ. догматики. Критич. анализу платоновских… …   Философская энциклопедия

  • ROS — I. ROS Solino lunaris aspergo, Alcmani ἀέρος θυγάτηρ καὶ ςελάρας, Aeris filia et lunae. Unde vetus Poeta in Pervigilio; Humor ille, quem serenis astra sudant noctibus. Et roriflua Luna, in veter. Poetae Ragm. Quam nos rorifluam sectemur carmine… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Δημητρίου — I Επώνυμο αγωνιστών του 1821. 1. Αναστάσιος. Καταγόταν από την Ήπειρο και πήρε μέρος σε πολλές πολεμικές επιχειρήσεις. Σκοτώθηκε στο Μεσολόγγι. 2. Απόστολος. Καταγόταν από την Αμβρακία και πολέμησε υπό τις διαταγές του Πανουργιά και του Δημητρίου …   Dictionary of Greek

  • στολή — η, ΝΜΑ, και αιολ. τ. σπολά Α 1. ενδυμασία, ένδυμα, φορεσιά 2. (ειδικά) ομοιόμορφη ή διακριτική ενδυμασία που φοριέται με μια ορισμένη ευκαιρία ή από όσους ανήκουν σε μια τάξη, σε μια οργάνωση ή σε ένα επάγγελμα ή κατάγονται από ορισμένη περιοχή ή …   Dictionary of Greek

  • αερομέλι — το (Α ἀερόμελι, ιτος) μελιτώδες, κολλώδες και γλυκό έκκριμα τού εντόμου Coccus manniparus που παρασιτεί στα φυτά (φυτόψειρα). Άλλοτε τό χρησιμοποιούσαν συνήθως ως καθαρτικό. Σύμφωνα με το Ιστορ. Λεξ. Ακαδ. Αθ. πρόκειται για το «ἐκ τοῡ ἀέρος μέλι» …   Dictionary of Greek

  • аѥръ — АѤР|Ъ (69), А с. ἀήρ, ἀέρος 1.Воздух: вюсъ противоу земли. акинфъ же противоу аѥра, прапроуда же противоу водѣ (ἀντὶ τοῦ ἀέρος) ΓΑ XIII XIV, 28б; и птица(м) по аеру не бѣ лзѣ лѣтати. ЛЛ 1377, 153 об. (1223); и ѡ(т)вѣщавъ старець ре(ч). исполнилъ… …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

  • στοιχειώδης — ες / στοιχειώδης, ῶδες ΝΑ [στοιχεῑον] αυτός που αποτελεί την πρώτη βάση, τα πρώτα στοιχεία, βασικός, θεμελιώδης (α. «η ελευθερία τού ατόμου είναι στοιχειώδες δικαίωμα» β. «στοιχειωδέστατον πάντων γῆ», Αριστοτ.) νεοελλ. 1. αυτός που απαιτείται ή… …   Dictionary of Greek

  • καθαριότητα — η (AM καθαριότης, Α και καθαρειότης) [καθάριος] 1. η ιδιότητα τού καθάριου, η πάστρα 2. παροιμ. «η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά» για να δηλωθεί πόσο σημαντικό είναι το να είναι κάποιος καθαρός αρχ. 1. διαύγεια («καθαρειότης του ἀέρος», Θεόφρ.) …   Dictionary of Greek

  • υπέρχομαι — ΜΑ 1. περιέρχομαι, τίθεμαι υπό την εξουσία κάποιου («τὸν αὐτὸν θεὸν ὑπιών», Πρόκλ.) 2. υιοθετώ («ὑπελθὼν τὴν πρὸς ἡμᾱς ὁμοίωσιν», Κύριλλ.) 3. δοκιμάζω εμπειρία, αποκτώ εμπειρία («χρησίμην ὑπελθὼν τὴν οἰκονομίαν», Ευσ.) 4. αναλαμβάνω, επιτελώ (α.… …   Dictionary of Greek

  • αερομεταφερόμενος — η, ο (μτχ. τού υποθετικού αερομεταφέρομαι) ο μεταφερόμενος διά τού αέρος …   Dictionary of Greek

  • аѥровъ — (1*) пр. к аѥръ в 1 знач.: ˫ако бо аѥрово ѥстьство несловесно ѥсть... аѥръ же несловесенъ и неразоумивъ (τοῦ ἀέρος) ΓΑ XIII XIV, 44а …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»